Μακάρι να καθαρίζανε οι σκέψεις μας όπως καθαρίζει το χιόνι τη γη...μακάρι για ένα λεπτό, το κρύο να μας ξυπνούσε τη καρδιά και το πνεύμα...ίσως έτσι να βλέπαμε ότι όλα είναι μάταια, χωρίς σκοπό και ουσία...και όσο απλά πέφτει το χιόνι στο χώμα...τόσο απλά πέφτουν οι μάσκες στο τέλος...και το μόνο που υπάρχει να προβάλουμε είναι ο αιλος εαυτός μας...αν μας έχει μείνει κάτι... από το σκόρπισμα κριτικής που έχουμε κάνει μέσα από το σώμα μας...αγνοώντας τον φίλο και εχθρό το χρόνο...

0 Σχόλια