Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα ΠΟΙΗΣΗΠροβολή όλων

Δε θα με γνωρίσεις Στους καιρούς εκείνους που δεν θα είμαι Μαζί σου θα είναι ένα σύννεφο Η σκιά του από πάνω σου συνέχεια Εκείνο το σύννεφο είμαι εγώ Δε θα με γνωρίσεις Ένας αγέρας θα ανεμίσει τη φούστα σου Τα μαλλιά σου θα ανα…

Τί νέοι που φτάσαμε εδώ Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ, στο έρμο νησί, στο χείλος του κόσμου, δώθε απ' τ' όνειρο και κείθε από τη γη! Όταν απομακρύνθηκεν ο τελευταίος μας φίλος, ήρθαμε αγάλι σέρνοντας την αιωνία πληγή. Με μ…

Δημόσιοι Υπάλληλοι Οι υπάλληλοι όλοι λιώνουν και τελειώνουν σαν στήλες δύο δύο μές στα γραφεία. (Ηλεκτρολόγοι θα 'ναι η Πολιτεία κι ο Θάνατος, που τους ανανεώνουν.) Κάθονται στις καρέκλες, μουτζουρώνουν αθώα λευκά χαρτιά,…

Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες, όχι μονάχα τα κρεββάτια όπου πλάγιασες, αλλά κ' εκείνες τες επιθυμίες που για σένα γυάλιζαν μες στα μάτια φανερά, κ' ετρέμανε μες στη φωνή -- και κάποιο τυχαίον εμπόδιο τες…

Εσβήναν τα χρυσάνθεμα σαν πόθοι στον κήπον όταν ήρθες. Εγελούσες γαλήνια, σα λευκό χαμολουλούδι. Αμίλητος, τη μέσα μου μαυρίλα την έκανα γλυκύτατο τραγούδι κι απάνω σου το λέγανε τα φύλλα.…

Στὸ δρόμο ποὺ μὲ πῆρε μοναχὴ δὲν ξέρω πῶς, ἀλήθεια, βρῆκα μία νέα μέσα μου ψυχὴ κι᾿ ὄνειρα βρῆκα πλήθια. Μέσ᾿ στὸ μισὸ τὸ φῶς, ἦταν γλυκὸ νέο φύτρο τὴν ἐλπίδα νὰ τὴ θωρῶ σὰ μάγο μυστικὸ καὶ σὰ ζωοδότρα ἀχτίδα. Ἦταν γλυκὸ πῶς ἄ…

Θυμᾶμαι τώρα ... Οἱ θύμησες πλημμύρες ποὺ μὲ πνίγουν, ἄνεμος, σκοτεινιά. Τὰ λόγια ἀνθοὺς τὰ μάδησες, μὰ τώρα αὐτὰ μοῦ ἀνοίγουν κακὲς πληγὲς βαθιά. Οὔτε σκιά, οὔτε ὄνειρο ἔτσι ποὺ νὰ διαβαίνη γοργὰ πρὸς τὸ χαμό. Καπνὸς ἡ ἀγάπη. …

Καὶ στάθηκα μπροστὰ σὲ δυὸ μάτια μὲ δίχως ταίρια, ὡραῖα σὰ λωτολούλουδα, μάτια νοσταλγικά, ποὺ μοῦ μηνοῦσαν τὴν αὐγή, μὰ ὠιμένα ἦταν ἀστέρια ποὺ μοῦ εἶχαν ρίξει λίγο φῶς κι᾿ αὐτὸ διαβατικά.

Ἄνθη μάζευα γιὰ σένα στὸ βουνὸ ποὺ τριγυρνοῦσα. Χίλια ἀγκάθια τὸ καθένα κι᾿ ὅπως τἄσφιγγα πονοῦσα. Νὰ περάσης καρτεροῦσα στὸ βορηὰ τὸν παγωμένο καὶ τὸ δῶρο μου κρατοῦσα μὲ λαχτάρα φυλαγμένο στὴ θερμὴ τὴν ἀγκαλιά μου. Ὅλο κοίτα…

Ἤμουν ἀνίδεη κι᾿ ἄπραγη, παρ᾿ ὅλο ποὺ ἡ παιδικότης μοὖχε πῆ τὸ «χαῖρε». Ὤ, γιὰ νὰ πῶ τὰ λόγια τοῦτα τώρα θύμηση τὶς γλυκὲς πηγές σου φέρε. Εἴχαμε οἱ δυὸ καθήσει στὸ γεφύρι τοῦ ἔρημου δρόμου ποὺ ἔβγαζε στὸ ρέμα, ἀκίνητοι καὶ παρ…

Εἶνε ὁ πόθος μου τέτιος, ἀγέρα σὰν τὸν ἄγριο θυμό σου ποὺ στὶς πλούσιες κοιλάδες σφυρίζει. Εἶνε ἀνήμερος, ἄγρια φοβέρα, πλούσιοι οἱ τόποι βαθιά μου καὶ σὰ χάρος σκληρὸς τοὺς θερίζει. Κάθε ἐλπίδα, κάθε ὄνειρο νέο τὸ χαϊδεύει σὰν…

Κυττάζοντας ένα οπάλλιο μισό γκρίζο θυμήθηκα δυο ωραία γκρίζα μάτια που είδα· θάναι είκοσι χρόνια πρίν .... ...................................................................... Για έναν μήνα αγαπηθήκαμε. Έπειτα έφυγε, …

Σαν το ’φεραν οι Xριστιανοί να το κρεμάσουν το δεκαεφτά χρονώ αθώο παιδί, η μάνα του που στην κρεμάλα εκεί κοντά σέρνονταν και χτυπιούνταν μες στα χώματα κάτω απ’ τον μεσημεριανό, τον άγριον ήλιο, πότε ούρλιαζε, κα…

When you see me alone crying, don't bother!Just turn around and walk away....... You are my only tear in pleassure and darkness...... please don't try to reach me.You'll never find me.... I won't be yours…

Βρήκες την καρδιά μου κάτω. Την περιμάζεψες στην ψυχή σου και όταν με συνάντησες μου την έδωσες πισω. Σκονισμένη μα σώα....Σ'ευχαριστώ! Χρειάζονται δύο όπλα για να σκοτώσεις έναν άνθρωπο. Με το ένα σκοτώνεις τον εχ…